de bruiloft

Hier ben ik weer even...
Vrees dat ik de aankomende dagen niet veel tijd zal hebben en nu op de zondagmiddag is het wederom rustig.

Goed, gisteren dus de trouwerij gehad. Wij, Andrea en ik, keurig netjes op tijd (om 09:00 uur 's-ochtends) aanwezig bij de kerk. Nou ja, iets wat voor kerk moest doorgaan. Het was midden in de nabij gelegen town-ship en de kerk bestond uit tegen elkaar aangeplaatste aluminium wanden en hangende dekens.
Ook was het bijzonder om zo vroeg door de town-ship (we hadden begeleiding) te lopen.
Mensen kwamen vanonder een laag van 5 dekens naar buiten rollen, de koeien liepen los langs de hutjes, loslopende kippen, blaffende honden en smeulende opgebrande vuurtjes.

In ieder geval, wel behulpzame mensen want ze raadden dat we voor de bruiloft kwamen en die werd niet hier gehouden maar ergens anders. Ook kon het nog wel even duren want de bruid was nog niet klaar.
Inderdaad: om 11.30 uur begon het pas. Gelukkig was de accomodatie wel beter. Geen kerk maar een soort hal waar we hartelijk werden verwelkomt door diverse mensen.

Wat een belevenis, zo'n trouwerij. Bij de eerste liederen (knoephard) gingen alle bezoekers al compleet uit hun dak en bij aankomst van het bruidspaar was het een kabaal van jewelste. Alle vrouwen maakten een soort van idianengeluid. De vrouwen en mannen moesten trouwens gescheiden van elkaar zitten, de mannen rechts van de hal en de vrouwen links.
Eigenlijk bestond de hele ceremonie uit liederen en halleluja's en Amen's. Niks geen saaie bedoeling want zowel de mannen als de vrouwen dansten aan één stuk door. Ik voelde me echt een stijve hark en zelfs de vrouwen van in de 60 hadden meer swing dan ik.

De plechtigheid bestond uit over en weer sieraden geven. In plaats van alleen een ring, deden ze ook bij elkaar een armband en horloge om. Dit is niet standaard maar hangt af van hoeveel de man aan de vrouw te bieden heeft. Bij het tonen van elk sieraad ging de kerk/hal weer uit zijn dak.

Aparte bedoeling (!) maar wel erg leuk om mee te maken.
Op het laatst was het saai. Twee mannen gingen tegenover elkaar preken waar we uiteraard niks van konden verstaan en er leek maar geen einde aan te komen. Hun plotselinge stemverheffingen hielden mij wakker maar bij Andrea mocht het niet baten, zij was ingedommeld...

De mensen vonden het desondanks geweldig dat we er waren en nodigden ons ook uit voor het eten. Dat moesten we afslaan omdat we ons eigen feestje hadden op het Topsy terrein.
De disco-avond was erg geslaagd. We hadden de eetzaal gebruikt als locatie en de nodige versiersels aangebracht. Verder muziek, popcorn, chips, drankjes, bellenblazers, ballonnen en de kinderen waren door het dolle. Was dus weer genieten.

Op het eind was ik een beetje trots, want ik hoorde Mimi, een meisje van 3 jaar die heel erg in haar eigen wereldje leeft, een paar keer mijn naam roepen toen ze in haar bed lag. Helaas mogen we niet op de slaapkamers komen maar ik heb nog om het hoekje kunnen zwaaien.
Ook zij had al een speciaal plekje bij mij veroverd maar ach, welk kind niet hier.

Tja, die kinderen, met het minste al beregelukkig en dankbaar. Ik wou dat ik meer te geven had momenteel en ook dat ik nog veel meer tijd met ze had. Aanstaande woensdag is al mijn laatste dag hier! Ongelooflijk. Als ik dit voor mijn boeking had geweten, was ik zeker langer gebleven.

Maarja, een paar daagjes Kaapstad is ook niet verkeerd (kan niet wachten op friet met mayo) en ik verheug me ook op de dierenprojecten. Zal wel totaal anders worden!

Zo, ga nu nog even wat schoonmaken in het vrijwilligershuisje want om 16.00 uur arriveert een nieuwe vrijwilliger.

Morgen, gaan we trouwens een ander, soortgelijk, project bezoeken. Ik was uitgenodigd door de oprichtster ervan toen zij hier voor een bezoekje was. Ben benieuwd.

Oh ja, en bedankt voor alle geschreven reacties, leuk!

hiephoi

Liefs,
Annika