he he

He he, eindelijk de mogelijkheid om snel een berichtje te plaatsen.
Inmiddels op mijn laatste project gearriveerd en ik moet zeggen dat ik het beste voor het laatste heb bewaard wat ook mijn opzet was.
Elke dag bezig zijn met paarden, wat wil je nog meer. Werken kan ik het niet noemen. Tot nu toe elke ochtend een paardrijtocht door de bergen gemaakt wat prachtig is en daarna zijn we tot nu toe elke keer getrakteerd op koffie en taart. Kate's (projectleidster) motto is dat we goed voor onszelf moeten zorgen en ze voegt de daden bij het woord, wat een verwennerij, heerlijk! Vrees dat ik niet meer in mijn kleren pas bij thuiskomst. Maargoed, taart eten dus en daarna hebben we pauze, uitrusten van op het paard zitten en taart eten???
In de middag zijn we druk bezig geweest met het verzorgen van de 15 paarden en ieder van ons heeft een paard toegewezen gekregen om mee te werken.
Mijn paard heet Syrus en hij is echt prachtig en helemaal naar mijn smaak. Jong, speels en ondeugend. Ik ben nu al gek op dat beest.
Syrus moet worden ingereden en we hebben gewerkt dat hij went aan het/mijn gewicht op zijn rug, gaat goed (gelukkig).
De slaapaccomodatie was weer even wennen. We, ik, Marije en Lienette (beiden komen ook uit Nederland), slapen in iets wat lijkt op een mix van een container en caravan. Apart. De apen zijn behoorlijk brutaal en slingeren voor onze ogen tussen de bomen of zitten ons te observeren, grappig.
Waar ik helemaal gestoord van word, zijn de megaspinnen en andere ranzige insecten, vreselijk. Gisteren lag er slangenschijt in ons keukentje, is toch smerig? De aanwezigheid van 2 superlieve knuffelhonden compenseert de boel weer een beetje.
Verder is het heerlijk om boodschappen te doen, alles maar in laden wat lekker is of lijkt, en niet te hoeven afrekenen. De vakkenvullers hebben het na onze komst druk op de chocolade-afdeling.
Het afscheid van Daktari vond ik trouwens niks aan en ik mis de gezellige familiesfeer, de onverwachte dingen die er konden gebeuren, de humor van Julie en de heerlijke rust die er hing.
De laatste dagen waren er nog harstikke leuk wat niet echt hielp bij het afscheid nemen. We gaan elkaar zeker nog een keer treffen in Hoedspruit.
Gelukkig is dit paardenproject ook superleuk en 1 groot feest.
Helaas zijn de internetmogelijkheden niet optimaal dus mijn verslag hierover zal ik merendeels live afleggen over een klein maandje, gadverdamme!!! Nee hoor, heb best zin om jullie allemaal weer te zien.
Moet nu afronden want we gaan boodschappen doen. Oh ja, denk even aan mij zondagochtend. Dan zit ik namelijk i.p.v. op een paardenrug op de rug van een olifant, joehoe!!!!
Fijn weekend,
Liefs Annika