grrr

Okee, ik heb inmiddels geleerd geduldig te zijn maar dit slaat alles: zit al 10 minuten te wachten op het openen van mijn hotmail. Dus gebruik de tussentijd maar even om een berichtje te plaatsen.
Het is hier 36 graden op het moment en we gaan het weekend in.
Hoogtepunten van afgelopen week waren toch wel de momenten dat ik een baby=eekhoorn (ja ik weet, niet echt spectaculair maar toch) een hele avond in mijn handen heb gekoesterd en dat ik een cheetah heb gedragen.
De baby-eekhoorn was erg schattig. Zijn/haar moeder had haar laten vallen dus verzorgde wij hem nadien. Nadien weer veilig aan moeders teruggegeven hoewel we ons ernstig zorgen maken over de afloop na een stormachtige nacht.
De cheethah was prachtig.
Hij was opgevangen omdat hij ondervoed was vanwege het doodgaan van zijn jachtmaatje.
We brachten hem naar een plek in de bush waar we hem vrijlieten. We hadden een romp van een impala voor hem klaargelegd en het was even spannend of hij inderdaad meer zin had in de impala i.p.v. een lekker vers hapje mensenvlees. Gelukkig kreeg de impala de voorkeur en het was mooi te zien hoe hij zijn hapje benuttigde.
De kinderen deze week waren hulpeloos. Zo passief, ongeinteresseerd en ondankbaar. Ik mis mijn schatjes van de Topsy Foundation.
Maar hier heb ik weer de grappige uilen waar ik elke keer weer om moet lachen, de aandoenlijke blinde impala en de ondeugende ezel, Freddy.
Vandaag had hij de hier loslopende paarden uitgedaagd die nadien een wilde achtervolging op hem inzetten. Freddy vluchtte de bush in en ik was echt bezorgd om hem. De eigenaars zetten ook de achtervolging in op de quarterbike (geen idee wat hiervoor het Nederlandse woord is) en na een half uur kwam Freddy volledig uitgeput en overstuur terug met achter zich aan 10 bezwete paarden. Eigenlijk was het wel terecht wat dagelijks achtervolgt Freddy de blinde impala, niet echt een eerlijke strijd, heb dan weer met de arme, blinde impala te doen.
Gisteren trouwens voor het eerst in mijn leven strafregels uitgedeeld: I have to listen to the teacher, 30 keer...! De jongens waren er met de fietsen tussenuit gesniekt wat te gevaarlijk is hier met de wilde dieren in de omgeving. Pff, ik kan echt niet streng optreden. Zij kregen uiteraard de slappe lach en ik moest me echt inhouden om niet met hun mee te lachen, kon mezelf zo in hun herkennen van in mijn schooltijd...
Toen zij zich op de regels aan het zwoegen waren, was ik geneigd om te zeggen, zo is het wel goed, maarja, je moet streng zijn he.
Niet normaal, hotmail is nog steeds niet geopend, gaat dus niet meer lukken vandaag want over een kwartiertje ga ik aan de pizza, hoera!
Oh, Julie gaat nu de pizza checken. Moet trouwens meer foto's maken van deze plek anders krijg ik het nooit uitgelegd thuis. Zo in de middle of nowhere en langzamerhand krijg ik wel behoefte om gewoon weer eens wat meer mensen te zien. Maar volgend weekend gaan we uit in een nabijgelegen dorp/stadje en we (Ina en ik) zijn ook plannen aan het smeden om 2 daagjes naar het Krugerpark te gaan.
De rust hier zet je wel aan het denken over alles en dat is natuurlijk ook wel eens goed.
Heb totaal nog geen zin om naar huis toe te gaan. Natuurlijk verheug ik me erop om iedereen weer te zien maar na een week ofzo zal alles weer normaal worden, bah! Moet al helemaal niet denken aan de te maken sinterklaasgedichten...
Maar een bruiloft is een zeer leuke afleiding Bas!!! Gefeliciteerd!
Goed, ga nu een lange broek aantrekken voor de muggen en op naar de pizza.
Persoonlijke e-mails volgen, hotmail kan namelijk niet geopend worden, pffff,
tot mails,
liefs
Annika